jueves, 3 de febrero de 2011

NATURALEZA ELEGIDA- Dedicado a mi amiga Esther Iglesias



Preciosiña .A Esther Iglesias.



Natureza elixida por Sole Morais (Betanzos)

Hoxe amenceu regalándome un día outonal, de nubes baixas, e choiva, “calabobos”... espertei cedo... e decidín darme unha camiñada por unha das zonas máxicas que rodean o meu pobo gratuitamente

Enfundada” nas miñas pernas aceleradas pola inquietude de ir en busca de sensacións novas... tesouros escondidos... que a natureza ofrecida estábame esperando

O camiño é moi entusiasta.. vaiche penetrando como nun conto de fadas... de bosques animados... cheira a húmido... folla mollada... río ...castañas... setas... árbores vestidas de debuxadas formas, cargados de cor verde, pardo... avermellados é xa un máxico retinal... vou pisando unha pasarela de alfombrado camiño cargado de follas que van formando o máis magnifico paseo natural... vaise formando unha comunicación entre nós ...unha música me deleita con: os paxaros, o tintíneo dos manantiales... a caída das follas... o can que ladra afastado... o goteo da choiva e as miñas propias pisadas...van compoñendo unha melodía de agasallo... levántanse xigantescas árbores deseguro xa milenarias... herba... musgo... os ourizos que envolven as castañas... flores silvestres que adornan os campos nutridos de espeso verdor... pontes ... remanso de paz onde descanso e me “grolo” unha bocanada de oxíxeno que me acelera tanta frescura nesta mañá cedo.
Subo e baixo camiños envólvenme as formas das árbores e eu xa son parte do camiño, debúxome nel os meus pasos lévanme a uns moliños onde imaxino historias encantadas o fume das chemineas faime recordar os contos que de pequenos contábannos (Hansel e Gretel) o “ruxido” da auga que cae en grandes cascadas adornando en branco espumoso e azul agrisado plomizo o lenzo do auga
Respiro fondo o mellor dos agasallos un día calquera non é Nadal pero me atopo muérdago… árbores con con froitos pequenos, redondos e vermellos achéganme a esas época... cando de nenos íamos recoller o musgo para adornar o nacemento nas nosas casas, cando aínda asomaba a inocencia dunha época soñada... cascadas de recordos... cheiros... sons e na retina para sempre un día encantado... Grazas á natureza elixida unha xornada cedo.

10 comentarios:

  1. Es un regalo de la naturaleza, y del lugar que nos rodea, pero afortunada eres tú que sabes ver en ella, sabes buscar, sentir, amar...Y afortunado somos nosotros por poder tenerte cerca...Es un regalo que nos han brindado las hadas....

    Un biquiño, y tú sabes que las piedras no son pridras sino fuente de energías positaivas?? Sí, tú sí lo sabes!

    ResponderEliminar
  2. Aquesta foto és magnifica, tan sols la foto sense el text seria un plaer mirar-la durant estona, però acompanyada del so de les paraules de la parla Gallega es transforma amb quelcom més.
    Quasi es un poema brindat per la natura.

    Felicitats

    ResponderEliminar
  3. Gracias "pedacito de cielo"...
    los corazones son de la playa de Baldayo... cada verano o algún día que me acerco... las mareas van transformándolas para ser un regalo...
    los opérculos, o ojos de Shiba...es la tapa de una caracola... que a mi me recuerda a un embrión en el seno materno... creación.. regalos de la naturaleza...o naturaleza regalada...
    mi amiga Marta fué quien me descubrió estas joyas maravillosas... pero hay tantas por descubrir... y aprender siempre de personas
    que saben... se atreven a vivir como lo haceís vosotros... quedaremos para hilvanar las sensaciones ...

    ResponderEliminar
  4. Impresionantes palabras y cuantioso aroma de sentimientos con perfume de poesía que perduraran en la mente de todo aquel que las lea.

    (Aunque me robo dedicación leerlo por aquello del idioma, confieso que emergió en mi un deseo insaciable que no me permitía dejar para otro momento las palabras de aquella mujer que tanto aludió mi diario y siempre quise leer)

    ResponderEliminar
  5. Leo ... gracias...
    en la próxima te prometo que lo haré en el idioma que nos une... así no te robaré dedicación para seguir " rehogando" texturas del interior, salpimentando los instantes y hacerlos sabrosos en su lectura.
    Con dosis de ilusión, sea cual sea el fin, no dejaremos de atrevernos a sentir.

    ResponderEliminar
  6. Por mi parte te ruego, si te ruego que con la dulzura del idioma Gallego sigas expresando lo que sientes y lo que ves.

    El esfuerzo de leer me compensa al de escuchar la melodia de unas palabras expresadas en el idioma materno.

    Graciñas

    ResponderEliminar
  7. Gracias a Annabel y Jordi por ser los primeros seguidores de mi blog...

    ResponderEliminar
  8. Solo decirte que es un verdadero placer.

    ResponderEliminar
  9. Perabéns Solete! Encántame verte así...
    Segue coa túa corrente de felicidade que é tan saudable, mediciña natural para o corpo e a mente.Un bico linda.

    ResponderEliminar
  10. GRACIAS... MARSALADA¡¡
    que rikiña eres¡¡¡ como se nota que eres mi amiga¡¡¡ jajjajaj..
    ahhh por cierto las fotos de LOLA, no las descargué porque tengo todo el espacio lleno... este finde me fuí al RAID SOMOZAS EXTREME ... hacer reportaje... que pasada¡¡¡ una aventura emocionante¡¡¡ que volveré a repetir...
    Ya te pasaré las fotos mi niña¡¡¡, que Lola está para comérsela... besiñosssssssssss

    ResponderEliminar